Werkgever

Door een zieke werknemer inzicht te laten krijgen in zijn eigen beperking krijg je ook inzicht in je mogelijkheden. Op het moment dat dat inzicht er is of aan het ontstaan is kan er gekeken worden hoe de werkervaring op een andere manier ingezet kan worden zodat deze voor het bedrijf niet verloren gaat. Elke keer als er een werknemer het bedrijf verlaat verlies je daarmee ook weer vakkennis. En dan zeker de werknemer die soms al tientallen jaren zijn vak uitoefent heeft kennis die de nieuwe jonge werknemer niet heeft en ook niet geleerd heeft op school. Dit inzicht gaat verloren en komt ook nooit meer terug.  

Bijvoorbeeld de monteur die onderdelen gerepareerd heeft i.p.v. compleet vervangen, heeft inzicht in oorzaak en gevolg en kan dit een jongere monteur ook goed uitleggen. Dit zijn mensen die de toestellen van binnen en buiten begrijpen. Door deze ervaring in te zetten door het opleiden van de vooral jonge nieuwe medewerkers, hou je als bedrijf je vakmanschap binnen. Met als voordeel het inbrengen van de kennis van de ervaren monteur dat ook een junior monteur in staat is een reparatie uit te voeren zelfs als er onderdelen niet leverbaar zijn. Met andere woorden je behoudt niet alleen kennis maar zal zelfs ook besparen. 

Als deze monteur ziek is ben je als bedrijf toch 2 jaar verantwoordelijk voor de salariskosten en op deze manier creëer je een mogelijkheid om je vakmanschap te behouden, de werknemer blijft betrokken bij het bedrijf en valt niet in een gat en blijft zijn eigenwaarde houden. Ook is het dan makkelijker om met opleiding of herscholing gericht mensen te laten uitstromen naar andere bedrijven. De win-win is de werknemer blijft verbonden aan het bedrijf en kan zijn beroep deels blijven uitoefenen en de Werkgever verliest de kennis niet maar ziet deze overgaan naar een andere medewerker waardoor de kostenpost kennis niet oploopt en je de opgebouwde expertise binnen de onderneming houdt. Dit naast het feit dat het direct vervangen van de werknemer alleen al 10-15 % van het jaarsalaris kost. 

Sociale voorzieningen 

Als een zieke werknemer sneller overzicht krijgt in zijn andere toekomst en daardoor eerder in een aangepast werkprogramma kan starten, bespaart dat de gemeenschap ontzettend veel kosten. 

De onzekerheid over de toekomst heeft als gevolg dat er nieuwe fysieke en geestelijke beperkingen ontstaan. De oorzaak hiervan ligt vaak in de onzekere financiële toekomst, zelfvertrouwen, eenzaamheid en zelfbeeld. Dus eigenlijk worden door de ontstane onzekerheid de problemen nog veel groter.

Bij Samen Veerkrachtig heb ik vanaf 2017 bijeenkomsten gedraaid voor mensen die al een WIA of WAO-uitkering hebben en deze geven vaak als reactie dat ze aan deze bijeenkomsten zo’n behoefte hebben gehad voor ze in het WIA-traject kwamen. De mensen die al wel deelnemen aan deze bijeenkomsten kunnen we vaak behoeden voor vergissingen met enorme gevolgen. 

Bijvoorbeeld een zieke werknemer wil graag terug aan de gang en doet een stapje terug door i.p.v. een 38-urige werkweek terug te gaan naar 32 uur. Hij neemt genoegen met 70% van zijn laatstverdiende salaris want dan is hij in ieder geval gewoon aan de gang. Binnen een half jaar blijkt dat hij ook dit niet aankan en raakt weer in de ziektewet en na 2 jaar wordt hij voor de WIA beoordeeld op het nieuwe inkomen wat daardoor regelmatig te laag is om een WIA-percentage te krijgen. Als deze werknemer het advies had gehad om wel te gaan werken maar om ziek te blijven voor hetgeen hij niet meer kan had hij zijn WIA-keuring gehad op basis van zijn oorspronkelijke inkomen. 

Mijn ervaring tijdens bijeenkomsten voor mensen met een arbeidsbeperking is dat 90% van de mensen het liefste gewoon zouden willen werken maar geen kansen zien. Als we hier door meedenken kunnen bereiken dat mensen een productieve bijdrage aan de maatschappij kunnen blijven leveren is dat voor iedereen een win-win-win situatie. De werknemer heeft nog een functie en een identiteit, de werkgever houdt zijn vakmanschap binnen of kan de ervaren medewerker elders in het bedrijf zijn toegevoegde ervaring nog steeds inzetten, en de sociale verzekering keert een lagere uitkering uit.